Bir köy öğretmeninin yaşadıkları

Kategoriler Dışındaki Genel Konularla İlgili Araştırma Yazıları.
şaki
Mesajlar: 32
Yaş: 46
Kayıt: Sal 10 Nis, 00:53

Bir köy öğretmeninin yaşadıkları

Okunmamış mesaj gönderen şaki » Sal 10 Nis, 21:07

 
Emmi, Karlı dağların tepesinden
Soğuk suların gözesinden,
Dağların bittiği,ufukların tükendiği yerden,
Köyümü sana anlatayım mı?
 
Yaya yürünen karlı yolları
Geçiyor insanların sabırla şükürle yılları,
Gelmeyecek yolcuyu bekleyen gözleri
Mustafa emmiyi İsmail dayıyı sana anlatayım mı?
 
İstersen anlatmayayım yavruların yalın ayağını
Anlatayım sana ineklerini, koyunlarını
Doktoru isteyen yok veteriner arayanı
Çocuklarınsa şamarlandığını anlatayım mı?
 
Bunların yok başka düşüncesi karınları doydumu
Hele birde bol demlediysen demsiz çayı
Ama sen beceremezsin kırtlamayı
Yeğeninin çektiklerini anlatayım mı?
 
Defter yok kalem yok, Nasıl okutursan okut
Dimağlara birşeyler ek sonra unut
Ben beceremiyorum okutabilirsen gel sen okut.
Çalışsanda emeklerinin boşa gideceğini anlatayım mı?
 
Fatma yine dersine çalışmamış,
Murat kalemsiz gelmiş,
Ali defterini evde unutmuş.
Bunlardan banane diyemediğimi anlatayım mı?
 
Yanlızlıkla geçen günlerimi,
Elbisesi yırtık, lastiği delik öğrencilerimi.
Birde beni mektupsuz bırakan EMMİMİ
Vefasız çıkan sevdiklerimi anlatayım mı?
 
Yinede güzeldir diye kendimi avuttuğumu
Bekliyorum,gelmeyeceğini bildiğim yolcuyu
Zaten kaybedersem birde umudumu
Burada yok olup gideceğimi anlatayım mı?
 
Ama ben ayakta durmalıyım anlatmalıyım davamı
Eğitmeliyim yarının büyüğü yavruları
Ben erisem bile saçmalıyım etrafıma ışığımı
Sen bilirsin davamı ama sanada anlatayım mı?




Kullanıcı avatarı
gnc_scrp
*SiyahAkrep*
*SiyahAkrep*
Mesajlar: 894
Yaş: 45
Kayıt: Sal 05 Ara, 17:30

Okunmamış mesaj gönderen gnc_scrp » Sal 10 Nis, 22:23

Saygı duyuyorum yazılanlara, ama başlığı görünce içimde dinmemiş, gizlenmiş, üstü örtülmüş, hoş olmayan anılar canlandı. heryerde böyle değil diyeceksiniz belki ama yaşanılan gerçekler var. ben tam anlamıyla bir öğretmen değilim ama işim araştırmak, öğrenmek ve öğretmek.. bu değerlerin anlaşılamadığı, hor görüldüğü diyarlar var memleketimde. bir köy öğretmenine (bayan) öğretmen olduğu bilindiği halde yolda, otobüs beklerken (memleketimin ücraa bi köşesinde) laf atan (hatta taş atan)insan kılığına girmişlerin olduğunu, öğrencilerin bayan olduğu için öğretmenlerini dinlemek istemediklerini bilen... hatta şahsıma yapılmış (sınav esnasında kopya çekmemeleri için uyardığım öğrencilerin) tehditleri, kurşun sıkma palavralarını dinlemiş biri olarak neye ne kadar değer vermemiz gerektiğini anlamadığımızı hatırlatmak istedim. O ücraa köşelerde kimbilir kaç kişi gerçekten bi öğretmen bekler, o ücraa köşelere gitmek isteyen kaç öğretmen vardır? Aslında ücraa olmasına gerek yok kaç kişi işinin hakkını veriyor?!..Emekler işte o zaman boşa gitmez..

POİSON

Okunmamış mesaj gönderen POİSON » Çrş 11 Nis, 11:47

daha başlığı gördüğümde,boğazım düğümlenmdi.
çok güzel sözler.bu ülkede sempati duyduklarımn arasında ilk sıradakilerden bir tanesi.köy öğretmenleri.
teşekkür ederim öğretmenim.
allah yolunu ve zihnini açık etsin.

Kullanıcı avatarı
huysuz
*SiyahAkrep*
*SiyahAkrep*
Mesajlar: 2631
Yaş: 42
Kayıt: Pzr 08 Oca, 12:20

Okunmamış mesaj gönderen huysuz » Çrş 11 Nis, 11:53

bana öğretmenlerin adına hiç bir şiir yazmasanızda başlık olarak(ÖĞRETMEN) yazmanız yeter benim ne demek istediklerimi anlatmam sayfaları doldurur ve roman olur yıllarca yazsamda onlara olan aşkımı onlara olan sevgimi anlatmamın tarifi olmaz olamaz.
Cevap yazarken düşün ve öyle yaz. Konuşmadan önce anla ve öyle konuş.


Cevapla

“Araştırma Genel Konular” sayfasına dön