<korkularımız>

Kategoriler Dışındaki Genel Konularla İlgili Araştırma Yazıları.
Kullanıcı avatarı
neşe35
*Yılan*
*Yılan*
Mesajlar: 109
Yaş: 53
Kayıt: Sal 25 Eki, 16:38

<korkularımız>

Okunmamış mesaj gönderen neşe35 » Cmt 26 Kas, 23:40

<Korkularımız>

Küçüktüm, korkularım vardı beni aşan, geceleri kabusum olan. Peşimden beni takip eden adımlar vardı. Büyümekti tek isteğim korkularımdan kaçmak için. Büyüdüm. Büyüdükçe çoğaldı korkularım. Köyümüzdeki yaşlıların eski çeyiz sandıklarının kokuları kovaladı beni bazen. Naftalin ve çürümüş tahta kokuları süsledi çocukluk rüyalarımı. Ailece yapılan piknik ziyafetleri, ormandaki ağaçlarla ve toprakla bütünleşmiş hissi verirdi içime. Toprak demek ise ayrı bir korku idi yüreğime. Böcekleri sevebilirdim çığılık atmadan onlardan tırsmadan, ama sevdirmediler ki. Güzellikleri sevmeyi öğrendik, çirkinlikler ise korkularımız oldu.

Güzelliklerle yaşamayı hedefledik, çirkinler karşımıza çıkınca yıkım oldu. Alıştırılmadık ki hayatın sürprizlerine. Çocukluğumuz da, iyi bir eş olmayı örnek aldık annelerimizden, ninelerimizden. Kimse bize sormadı. Ergenliğimiz de, aşklarımız için rekabet etmeyi öğrendik. Diş telleriyle konuşmayı başaramaz iken, aşk şiirleri ezberledik. Annelerimiz çamaşır yıkar iken izleyip, onların öğütlerini dinledik. Temiz çamaşırlar yıkamayı hedefledik. Her yeni yılda yeni ümitler yeşerttik. Noel baba masallarıyla huzur bulduk küçük dünyamızda. Her şey masaldı her şey pemde. Ama korkularımız hep vardı. Bazen kaçıp kurtulmak istedik her şeyden herkezden. İntiharı, ölmeyi kaçımız hiç düşünmedi ki. Çaresiz anlarımızda hep tanrıya dua etmedik mi. Mutlu anlarımız da, çoğu zaman aklımızda bile olmayan tanrıya. Güzellikleri okadar sindirmiştik ki yüreğimize, yüzümüzde çıkan bir sivilce bile yıkar oldu moralimizi. Hep bahane değilmiydi sigaraya başlamak için ilk ayrılıklar ve ya acı kayıplar, bazen de sözüm ona arkadaşlar. Bütün sözlerin anlamları bir. Aklımıza gelenleri kaçımız söyleyebildi gerektiği an karşısındakine. Korkularımız, kaçımızın ahı yoktur ki içinde. Keşkelerimiz aldığımız nefeslerin sayısını geçer oldu. Hepimiz istedik okuduğmuz kitaplardaki kahramanlar olmayı, bütünletik her sayfada her satırda yaşantımızın parçası kişiliğimizin kaynağı oldular belki. İçimize gömdüğümüz sevdalarımız oldu, ardından ağladığımız.

Bir daha asla olmasın dediğimiz sevdalarımız, her başlayışta korkuyla perçinlediğimiz.

Başını ve sonunu her zaman bildiğimiz korkularımız. Yasak sevdalara kapıldık istemeden sürüklendik derinliklerine, sakladık içimizde. Adam mı evliydi kadın mı. Bize demişlerdi ki evliler sevemez. İlk heyecanla bastırdık içimizde aşkı sevemezdik sevmemeliydik evlenince korktuk ya seversek? Yaşımız ilerledi, yaşadık tüm korkuları sevdaları yalanları. Ama bitmedi ki, ya ölüm korkusu hangi yiğidin yüreğinde yok ki? Bunca mücadele, bunca hedef, bunca heves, bunca isyan karışık oyunlar, çelişkiler boşanımıydı? Şanslıysan bir eser bırakırsın senden sonra ama, kaç kuşak seni hatırlar. Şansın dahada fazlaysa, tarihe kazırsın adını özel günlerde anılırsın ama, ne fayda. Sen korkularına yenik düştüğün anda ölüm peşindeydi her yerde saçının her beyaz telinde. Yaşlılık korkusu, hastalıklar, cinselliğimizi bile perçinlemedik mi korkularımıza yenik düşüp. Neydi faydası şu kısacık dünyada. Bize böyle öğrettiler, ama onların suçumuydu ki? Bize öğretenlerede böyle öğretmişlerdi. Hep korkularla yaşamayı, kelle koltukta gezip anlamları yitirmeyi. Küçük bir çocuktum hatırlıyorum da, korkularım naftalin kokusundaydı renkleri ise çürümüş tahta.. Küçücüktüm ama büyüdüm, ve hala KORKUYORUM..........
<<bu yazı bana ait değil fakat benimde fikirlerimi anlatıyor, sizlerle paylaşmak istedim>>




Kullanıcı avatarı
AKREP56
*SiyahAkrep*
*SiyahAkrep*
Mesajlar: 2142
Kayıt: Pzt 23 May, 10:13

Okunmamış mesaj gönderen AKREP56 » Çrş 30 Kas, 00:30

neşe paylaşımın için teşekkürler :)
hepimiz gerek ülkemizin gerekse ailemizin kültürü ve geçmişin değerleri ile büyüyoruz onlardan etkilenmemek mümkün değil. Ama ne yazıkki bazı duygu ve yaşam biçimlerinde kültürümüzden gelen alışkanlıklar ve değer yargıları zaman zaman bize yetmeyebiliyor, onların içinde boğuluyor gibi olabiliyoruz. İşte o zaman kişi kendine ve duygularına yön verebilecek değer yargılarını arıyor ve belirliyor. Hiç bir zaman geçmişin kültürünü birebir yaşayacağım diye bir kaygım olmadı, o günün şartları içinde kendi duygu ve arzularıma uygun yaşam biçimini kendim belirledim, bunuda cesaret ve kararlılıkla uyguladım. Bence kişi kendini mutlu edecek şeyleri yaşamına uyarlamalı.
AKREP56

Kullanıcı avatarı
heaven
*SiyahAkrep*
*SiyahAkrep*
Mesajlar: 2192
Yaş: 43
Kayıt: Cmt 29 Eki, 16:23

Okunmamış mesaj gönderen heaven » Çrş 30 Kas, 11:29

Çok teşekkür ederim Neşe! Söyliycek bişey bulamıyorum. Çünkü aynı şeyleri yaşıyoruz. İnsan gözünü kapatım atlamalı hayallerinin peşine, ama neden yapamıyoruz neden cesaret bulamıyoruz.....
Ben gelmedim davi için,
Benim işim sevi için,
Dostun evi gönüllerdir,
Gönüller yapmaya geldim...

POİSON

Okunmamış mesaj gönderen POİSON » Çrş 30 Kas, 14:21

nereye gidersek gidelim,korkularımızdan kaçamayacağız.en iyisi onunla cesur olup yüzleşmemiz.

TheGirlofSuN

Okunmamış mesaj gönderen TheGirlofSuN » Çrş 30 Kas, 14:23

Kesinlikle Scorp kabul etmeliyiz. ayırmaya gerek yok. Birşeyi ayırırsan sadece ona enerji aktarırsın. ama onu orda olduğu gibi farkında olup kabul edersen gördüğün şey aslında onun o kadar güçlü olmadığıdır..


Cevapla

“Araştırma Genel Konular” sayfasına dön