Akrep Burcu Astroloji

Akrep yazdı: ↑

Cmt 08 Nis, 15:15

Nasıl yani, Anneniniz kedi ile birlikte evde kapalı mı şu an?

Hayır,annem dayimgildeydi,şuan hastanede.Yani Karamanda hastanede.Suan eşim ve S*n*r kalfa ile Karamana annemi hastaneden çıkarmaya gidiyoruz.Umatim hastane çıkarır annemi.hastaneye tansiyon sorunu yüzünden yatırılmış.dayimgil yatırmış.ben Konya'daki sinirsel hastalıklara bakan kliniği ayarladım.oraya götürmeye çalışacağım.

Akrep yazdı: ↑

Cmt 08 Nis, 15:15

Nasıl yani, Anneniniz kedi ile birlikte evde kapalı mı şu an?

Evde olan annemin kara isimli kendisiydi.Kara yı kurtarıp eve güç bela getirebildim(Hasan ve kalcam Soner çözebildi, bu da uzun hikaye;sonra anlatayım)

Ama bence bugün eskişehir li eski dostum öğretmen hanımı bir arat ım(@#)

Mayıs 2023,tüm ay sinir hastalıklarında yatmak zorunda kaldım. Yatış şeklim korkunçtu. Hastaneye gittim. Birşey danışmaya, manik krizdeydim. Bağırıp çağırdım, sinir doktorum geldi ve güvenlikçiler tuttu ve zorla iğne yaptılar. Bu iğneler daha öncede yapıldı. Ve her defasında vucudum da tuhaf bir boşluk hissediyorum. Sanki yer çekimi yokmuş gibi. Ama azap veren bir durum bu. Rahatlamasağlamıyor bana. Orada tuhaf ve çoğu kötü insanla yaşamak zorunda kaldım. Oda arkadaşım korkunç biriydi. Ama yan odada çok sempatik bir hasta vardı. Gerçek olamayacak kadar iyi ve özel biriydi. Beni çok seviyordu. Bu bana moral verdi mi, hayır;çünkü kötülerle yine imtihan edildim. Ama bu özel kişi sakin iyiliği unutma der gibiydi. Bu anlamda o kadar uç tecrübelerim oluyor ki;iyiliğin varlığını hala hissediyor olabilmem sanırım bir mucize. Ama yarına başka korkunç bir deneyime bu mucize yine olur mu;ciddi şüphelerim var.. Sadece kötü insanlarla değil, açıklanamaz bir hastalık oluştu hastanede. İlaçlar mı dokundu bilmiyorum. 15 gün sürdü ve tek hissettiğim şey kafamı duvara vurup bu tarifsiz acıdan kurtulmaktı.bunu burada izah edemiyorum. Çaresizliğin, acizliğin son noktasıydı yine. Ve bu en kötü deneyim ve hastalığım olmuştu. Sonra mucizevi şekilde biraz iyileştim. Ama içimdeki korkular büyüyordu böyle şeyler yaşadıkça. Hastaneden kısa sürede çıkmak için sular ediyordum. Başka hiçbir amacım yoktu o süreçte. Tek şansım dışarda beni önemseyen eşimin olmasıydı. Seven ve önemseyen bir aile ferdi yada dost arkadaş benim için ilk sıradaydı. (gerçi şuan da böyle bu)

Oradan çıktıktan sonra annemin ölüm haberi geldi. Üzülemedim. Üzülme hakkı bulmadım kendimde. Daha doğrusu benim için en büyük acı bu son aylara kadar annemin ölüm acısı olabilecekken, bu hakkı kendime veremedim.(üzüldüm, hemde çok ama olması gereken düzey en üst düzey olmalıydı. Bunu engelleyen o kadar çok etken oldu ki) Bu konu uzun ve bugün yazmak istemiyorum. Sonraysa yazmamam daha iyi olur. Ama belki ayrıntı vermeden birkaç şey yazarım sonra.

Ve bu yaz hastanede yaşadığım acizliğin hemen aynı seviyesi başka bir acizlik yaşadım. Nefessiz kalma sorunu. Birkaç saniye sürüyor, sonra azaltıp tekrar başlıyordu. Öyleli uyku uyuyamıyordum. Günde birkaç saat. O da tesadüfen uykuya dalarsam. Uyanırken nefesim kesilmiş şekilde uyanıyordum. Ölüme bir kala gibiydi. Hem acı çekiyordu hem çok korkuyordum. 1 bardak yıkasam nefes darlığı artıyordu. Yada yemek yerken. Yada herhangi küçük harakette. Soğutucu var evde. Onu karşıma koymazsan yemek bile yiyemiyordum. Geri kalan zamamlarda, tüm bu acıma ve aciz durumuma rağmen bu soğutucuyu eşim kullandı. Bu sorunumu anlıyordu. Ama işte bir yere kadar. Bunu onu kötülemek için yazmadım. Artık eski yazılarımı okuyanlar sebepsiz ve haksız yere kimseyi kötüleyip yok etmeyeceğimi biliyorlardır. En azından bu konuda anlaşılmışımdır umarım. Adil ve vicdanlı olmam en iyi huylarım evet. Neyse ne diyordum. Yani büyük bir acizlik daha yaşadım. Hala ara ara bu nefes sorunum var. Kusa süreli sanki kalbim duruyor ve nefes alamıyorum. Öyle korkunç gibi. Sanırım ölüler, ölürken bunu deneyimliyor. Ölüme adım atmak bu olsa gerek! Büyük bir ızdırap, umutsuzluk, en ufak sevinç ve mutluluk yok. Huzur mu? Eğer iman yani Allaha iman varsa. İnsana son nefeste sadece bu var! Allaha inanmak. Evet vicdanıma, adalet anlayışına güveniyorum. Ama malesef daha önemlisi Allah inancının yüzde yüz olması. Bize son nefesten sonra lazım olacak tek şey bu iman işte. Ama tabi iyi insan olarak ölebilmekte önemli. Ama ben bu yaz, her nefessiz kalışımda sadece bu iman hissinin önemini düşünebildim.o derece ciddi bir hastalık durumuydu. Doktora gitmedim. Ama nefessiz kalmam psikolojik değildi, gerçekti. Umarım yaz sıcaklarında yeniden olmaz. Çok korkuyorum, yaz hiç gelmesin. Sıcaklar geçince iyileştim çünkü. Tam değil ama yazınki durumumla kıyas götürmez iyiyim. Birkaç gündür ciddi bir grip geçiriyorum yalnız. Yine bir çeşit acizlik hissedecek kadar güçlü geçiyor bu grip. Bugün işte biraz daha iyiyim. Bunların dışında vucudum da ciddi ağrılar var. Sağlık en önemli varlık. Benim için bile. Yani ben beni seven birilerinin varlığını sanki biraz daha çok önemsiyordum.

Yarınlarda çok korkuyorum. Son yaşadığım korkunç zamanlardan sonra bende bu korku çok fazlalaştı malesef.. Biraz sağlık ve biraz sevgi. Benim için mucize ve çok büyük değerler bunlar. Ve bunları kaybetme olasılığım sanki çok yüksek. Böyle hissediyorum:(

Geçmiş olsun Güzin Hanım. Şu an nasılsınız? Durumunuz daha iyi mi?

Akrep yazdı: ↑

Çrş 24 Oca, 04:24

Geçmiş olsun Güzin Hanım. Şu an nasılsınız? Durumunuz daha iyi mi?

Teşekkür ederim. Malesef sağlığım iyi değil ama yaza göre iyiyim. Nefes alamama sorunu ve hastanedeki durumum kadar kötü değilim diyeyim. Yaz sıcaklarıbda umarım nefes sorunum yine olmaz. Tarifsiz kötüydüm. Yaşadığım bu korkunç hayata inanamıyorum. Bir kabusun içinde yaşadım. Ve bu kabus bitmeyecek gibi.şuan tek dayandığım şey eşim, ablası ve teyze kızım. Başka kimse yok. Ha bir de arkadaşım var. Sevgisiz yaşanır mı, bundan sonra evet. Çünkü gerçek sevgiyi yaşadım. Bunu bilmek yeter bana. Ama başkalarına birçok konuda bağımlıyım.tek başına artık yapamam. Keşke bu bağımlılığım olmasaydı. Bu acizlik. Çaresizlik. Ama diğer taraftan hala gerçek sevgiyi(değer duygusu diyorum buna) birkaç kişide bulabilmem mucize.. Kesinlikle mucize.. Bu hayatta bundan daha özel hiçbir şey yok benim için. O derece büyük bir sınav verdim. Kesinlikle gelecekten beklentim yok. Huzurdan başka.sağlıkta bu huzurluluk içinde en başta geliyor tabi.

Teyze kızım geçenlerde bana sen iyi bir insansın dedi. Ben hep yanındayım, ve yanında olacağım daima dedi. Bir Boğa burcu insanından böylesine yalnız kaldığım bir dönemdeki(bunun ölene kadar değişmeyeceğinden eminim) tek akrabam olacağı hiç aklıma gelmemişti. Benim çok iyi tanımış. Ve bana iyi bir insan olduğumu tekrar hatırlattı. Peki bu bana gelecek için umut olur mu? Olmaz, ama bunu önemsemem bile tuhaf geliyor bana. O kadar anlamsız her şey artık. Boğa sabit burç ve toprak grubu.ve bunun önemini bu kadar trajik şekilde öğrenmem de garip. Ne gerek vardı ki. Bu hayatta herşeyi tokat yer gibi öğrendim. İliklerime kadar yalnız ve acılar çekerek üstelik. Hep dediğim gibi umarım öldükten sonra bir hayat vardır. Umarım iyi kalbimin ve en iyi özelliğim olan merhametimin ekmeğini öteki alemde yerim. Acizliği kesinikle sonuna kadar yaşadım bu hayatta. Geçenlerde bu günlüğe yazdığım her şey için pişmanım. Saçma olduğunu düşündüm. Ve yalnış. İyiki herşeyi olduğu gibi yazmışım. Bu sanırım akrep özelliği olan ya hep ya hiç prensibine uyuyor.. Hiç oldum işte. Geçmişte büyük kavgalar verecek cesareti nereden buldum acaba bu kadar yalnız ve aciz iken üstelik.. Artık kesinlikle bu hayattan korkuyorum. Dediğim gibi umarım ilahi adalet, öteki alem, ve bir tanrı vardır. Allah imanlı bir ölüm nasip eder umarım. Hiç umudum yok buna. Ve o kadar korkunç ki bu realiteyle yaşamak.. Ne mutlu Allaha ve ahiret gününe tam inanarak ölebilenlere.tüm yaşadığım bu korkunç hayat umarım böyle bir ölüme yardımcı olur. Umarım böyle bir son için çizilmiş bir kaderdir bu. Bu gece miraç kandiliydi. Ve ben bu gece sürekli ağladım ve tesadüfen bu gece buraya yazdım. Şuan evimde değilim. Bıçak sırtında olduğum eşimin ailesinin yanındayım.sabahleyin evime gideceğim. Ve çok hastaydım birkaç gündür. Nefes darlığı vardı biraz, umaeum ilerlemez, ağrılarım şiddetlendi. Karnımda da ağrı var bu ara. Ve birkaç gündür bu aile ile yine kriz içindeyim. Ama bu gece bu kriz yoktu. Herkes şefkatliydi. Enteresan ama kaynanam bugün bana ilk defa acıdı.ama işte hastalıkta acizlik,insan canıyla uğraşırken hiçbir şey önemli olmuyor. Şefkat bile. Şükür ki artık beni rahat bıraktılar. Nihayet. Anlaşıldım galiba bu gece. Şükretsinler ki hala ölmedik. Demekki yüreklerinde iyilik varmış. Benden tüm ömür esirgedikleri...

Not:yukarıda 2 önemli cümle de yazım hatalarım var.
"Beni çok iyi tanımış" olacaktı. Beni(m) çok iyi tanımış yazmışım.
Ve "Geçenlerde bu günlüğe yazdığım her şey için pişmandım" olacaktı. Pişmanım yazmışım.

Bu tip hatalar bazen ciddi anlam bozukluğu yapabiliyor. Yukarıda düzeltmedim. Çünkü admin bazen düzeltmeleri yayınlamıyor. Benim için önemliydi son iki yazı çünlü. Riske giremedim. (evet yazı yazmayı çok önemsiyorum).Sanırım 2006 dan beri yazdığım en olması gereken 2 yazıydı. Kendimi iyi ifade edebilmişim. . Şuan tekrar okudumda.

Geçen mabedi okuyorum. Sohbet muhabbet bölümünde papatya falı ve bahta düşen çirkin sevgili ana temalı bir karikatür vardı. Çirkin olan erkekti tabiki side. Kendi kendime düşündüm de;Erkekte karakter 1. sıradadır.Zatendir. Sıkıntı yoktur. Ne güzel ya. Kadında ise asla önemi yoktur.insanlığınınönemi yoktur yani. İnsanlığın, insanlığını kaybetmesi normal bence bu şartlarda. Çünkü iki cinstede önemli olması gerekmez mi karakterin.Kadının hala adının olmaması ;kıyamete yakınken üstelik o kadar normal ki. Resmen önemsiz bir varlık bu anlamda. Hiçbir önemi yok. Olmasında!Mesela insan annesinde kusursuz bir yüz yada beden şartı arar mı. İnsani vasıfların gittikçe yok olması o kadar normal ki. Şundan eminimki, adalet terazisi asla dengeye gelneyecektir;kıyamet kopana kadar. Umarım denge olmaz. Olursa insan kişilere büyük haksızlık olur. Kadını hiç yapan bir sistemdeyiz. Ve değişmez bu.şiraze kaymış ezelden çünkü... Eminim değişmeyecek. Bu konuda yazı yazmam o kadar saçma ki. Çünkü dediğim gibi artık hiçbirşey in önemi yok ve olmayacak benim için. Biz gidiyoruz zaten(yani için* edilenler.)Kalanlara kolay gele!

Annem ölmeden 1 sene önce korkunç bir durum yaşadık.onu da buraya yazmam lazım. Ama bunun adil olmadığını düşünüyorum. İkimiz içinde. Aslında artık ölmek istiyorum. Ama ertesi annemi göreceksem. Onunla konuşmam lazım. Ben daha Allaha ve öteki aleme, öldükten dirilmeye inanma konusunda değil yüzde yüz, yüzde yarım bile değilim. Bu konuyu çözmeden ölme ümidim hiç yok diyebilirim. Tek şansım var, artık ben normal bir insan değilim. Deli sayılırım. İnsan zaten bir kere akıl hastası olursa, normale dönemezmiş. Acaba bu bana bir unut olabilir mi öteki alem yani İnan konusu için. Çok garip ya, öldükten sonra başka bir alemde üstelikte mükemmel yaşamak. Hiç kötülük unsuru olmasan. Bunun sonsuz olmadı bile önemsiz. Birkaç yeter bana o alemde mutlu olmaya. Çünkü burada insanlara değer verdim. Oraya sadece birkaç gün kaldı. Görmediğim değeri birkaç gün telafi eder. Yeterki kötülük olmasın. Birkaç gün yeter. Bu derece canımınokudu kötülük. Birçok kavram bu kötülük kelimesi içinde. Şimdi durup yazı ahengini bozmayım, meseleyi izah için. Dediğim gibi ruh halim son bir yıldır benzersiz şekilde. Hiçbir şey bana umut ve ruh veremez artık. Mecburen yaşıyorum. Yorgunum çok.

Neyse, keşke bu önemli konuyu yazabilseydim:(

Eşimin favori filmleri:İnci taneleri. Aslında benimle aynı. Ama bundan çok etkilendi. Kilitlendi ekrana. Üstelik Yılmaz Erdoğanı da sevmezdi. Hatta çok güzl harektlr bunlar çıksa zap yaparken, hızla dioer kanala geçerdi. Üstelikte sinirlenerek. Bu filmde bir akrep yönetmeni ksşfrtti. Film dehasını.etkilenmesi o kadar normal ki. Ama mevzu eşimde tam tersi çok anormal...filmde çok önemli birçok ana tema var ve dahiyane tasarlanmış, kurgu mükemmel, birkaç husus hariç.

Bu abuk subuk yaratıklara ne gerek vardı. Bilmiyorum ama şuan neden aklıma geldi bunlar. Ki geçen yıl bu konular yznden hastanelik olmuşken. Ve üstelik tamamen unutmuştum son aylarda bu konuları. Sağlık sorunları ve tv den başka birşey yoktu. Sağlık sorunu yerine bunları incelemeyi tercih ederim sanırım. Pazarlık yapar gibi oldu ve üstelik sempatik yazma yada espri gibi yazmak hiç içimden gelmezsen. Bence bu konuda tahmin yapmayın. Çünkü ben kendi kendime düşünüyorum burada. Üstelikte yazma hissim birkaç yazıştık iken. Sinir sistemim zaten iptalken, dönüşümüzken. . Hiçbirşey değişmeyeceksin. Ben eski ben olamayacağım. Emin olun artık eski ben olmak isterdim

Zulmü hak etme meselesinde denge ne acaba günümüz gündeminde. Ve önemli bir nokta var bu konuda yorum yaparken:sen nasıl ve oranda bir zalimsinki ;Allah başınıza bu zalimi musallat etti. Bu ara çözemediğim durumlarda bunun yarattığı dengeyi düşünüyorum. Acaba insanlar tarihteki büyük zalimleri hak etti mi

Geçmişe dair şeyler düşünüyorum. Üstelikte dünden sonra. Güzellik, para ve sx in gözüme gözüme sokulmasını, hesap gününde en büyük mevzum yapcam. Yani öteki alem varsa ve mahkemeyi Kübra. Çünkü en büyük yaralar ve yaşadığım tüm zulüm şerde bunlar kilit durumlar oldu. Özellikle ilk madde! Daha önce de sinirsel krizlere hep vurgu yaptığım gibi; bunun hesabını önce ilahi sisteme sorcam, beni neden yarattınız, sadece sğlme uğrasın diye mi! Hiçbir değeri olmadan, hem de doğduğundan beri, alnının yazısı yapmak mı ilahi adalet ve pozitif düzen! Kötülük bile daha adil bu duruma göre!umarım şimdiden bu ayarlamalar yapılır. Çünkü ben oradasadece bunun üzerinde olcam. Kurtulurmuyum, iman sadece tam akıllı kullardan sorulur! İradesi yüzde yüz çalışanlardan! 1 kere tımarhaneye düşdğysen, artık normal değilsindir! Deliler hesaba çekilmez! Tanımsız durumdayım! Bşr daha ana tema gğzrlliği göze göze sokma film olursa, umatım üstüme alınacağı kilit unsurlar olmaz! Beni kimse alay mevzu yapamaz! Hem karaktersiz say, hem de tut muhatap al! Daha doğrusu muhatap bile alacak kadar ciddiye alma. Ben kimim! Değeri sıfır biri! Sayısız sonsuz kez insanlardan lamar yedim!Ve bu tanımsız benim için! En nefret ettiğim şey, değer verilmediği yerde sayısız ve sonsuz kez alay mevzu olmak. Ne zaman insan yerine konursam, o zaman bende sizleri muhatap alırım! Yani hiçbir zaman! Sonsuz bir davanız var emin olun!!!!! İnsan değilde neyim ben! Bir tarafıyla düşünenler benim için hiçdir! Öldüğümde bir oh öekcem, bakalım kime martaval okunacak ondan sonra! Şamar olanınız kim olacak! Öbür tarafa hazırlığında yeni bir dava daha buldum. Karanlık varlıklar insanlaşsın.adil olan da bu değil mi! Yani yeni bir sınav istiyorum. Mahkemeyi Kübra sonsuz olsun! Yani adalet sistemi dünya saati ve 3.boyut sistemiyle yürüsün orada! Korkunç şeyler olmadıkça ;gem burada hem orada , asla huzura ermeyeceğim. Ölümden sonra bile!

Kötülük insanlaşmafıkça, iyiliğin uğradığı zulmü hissedemez! Vicdan en büyük cezaları olmalı!

Güncel bir konuda yazmak istiyorum. Bu yıl ejderha yılıymış. İçinde en saygı gören unsur. Güç ve bilgelik demekmiş, katılmıyorum. Erjerda kusurlarını görmeyen bir burç, bilge olamaz o zaman. Kibir abidesi bir varlık olur o zaman. Enteresan, ilk uzaya giden Türk bir ejderha insanı. Batı astrosunda da Allahdan yay burcu.şimdi mantık yapalım bu kişiyi özel yapan yay olması mı erderha yaratığı olması mı hangisi yüreğinize dokunuyor! Ejderha yılında gidilmesi de bu konuya daha çok dikkat çeker! Öbür taraf keşke hep adil olabilse, oranın bile eminim cılki çıkmış! Şu dünyada zulmü hak eden en son insanım! Çok eminim evet! Davacıyım! İlahi adalet sisteminden! Sakın, sakın ne saçmalıyorsun falan yazmayın burayayazacaksamız yayınlamayın kardeşim! Bunları en son tımarhanede önce yazmıştım! Yani normalken! Lotusca işte! Muhatabım bunun realitesini anlayacak mantıkta olanlardır!.