gönderen MAVİ LOTUS » Sal 01 Eyl, 18:04
Aslında bu yazıyı yazmak istemiyorum..VE sanırım bana bu yazıları yazdıran şu en kötü huyum alınganlığım..
Akreportal'daki ana temalarımdandı "insan olmak"..
Aslında portala "insanlık"dersi vermeye gelmemiştim..ben haddimi bilirim çünkü..
Ama orada ve tüm hayatım boyunca öyle çok hayal kırıklığı yaşadım ki ister istemez hep şu cümleyi söyledim birçok şeye sabrettikten sonra en son olarak:neredesin insanlık..nerdesiniz insanlar..
Çünkü bence en insani vasıf olan şefkat yoktu kalplerde..çok kişi hissisdi..duygusuzdu..kalpsizdi...yani "insan"demeye bin şahit ister denir ya..aynen öyle..
özür dilerim lotusun haddi değil bu kelimeyi seslendirmek..ama dedimya en son çareydi bu kelimeyi seslendirmem..çünkü yıllarca bu konuda bir sabır gösterdiğimi düşünüyorum..
Sabrım taşınca da ister istemez işte bu kelime döküldü dudaklarımdan.."insan olmak"..hem kendi adıma hem hem tüm çaresizler adına bu temaya sımsıkı sarıldım..hiç de bana yakıştırmasalarda..
oysa bu kelime hepimize yakışır..keşke bunu hatırlayabilsek her nefesimizde..her anımızda..hatta lotus kadar ad* de olsa yakışır bence herkese..
ama ne yazıkki en çok unuttuğumuz şey olmuş insanlığımız..ad* bile deseler yakışır insanlık..şunu düşünün sadece:bir garibin elini bir ad* de tutabilir..tutamazmı?..
kimse kusura kalmasın..benim anladığım insanlık bu..bence herkes hakeder insan olmayı..ve herkes eğer canı gönülden isterse bugün olmasada bir gün muhakak insan olabilir..olmalıdır..ne derlerse desinler vazgeçmeyin insanlığınızdan..
tıpkı lotus gibi yapın..bakın herşey dendi ona..belki denilenleri de haketti ama vazgeçmedi insan olmaktan..yada olmaya çalışmaktan..bakın elini uzatıyor her mahsun gönüle..ve ne derlerse desinler vazgeçmeyecek mahsun gönüllerden..adı ne olursa olsun(adi yada şerefsiz..).. O her mahsun gönülün dostu olacak..o elleri hiç bırakmayacak..bırakamazki..
Aslında bu yazıyı yazmak istemiyorum..VE sanırım bana bu yazıları yazdıran şu en kötü huyum alınganlığım..
Akreportal'daki ana temalarımdandı "insan olmak"..
Aslında portala "insanlık"dersi vermeye gelmemiştim..ben haddimi bilirim çünkü..
Ama orada ve tüm hayatım boyunca öyle çok hayal kırıklığı yaşadım ki ister istemez hep şu cümleyi söyledim birçok şeye sabrettikten sonra en son olarak:neredesin insanlık..nerdesiniz insanlar..
Çünkü bence en insani vasıf olan şefkat yoktu kalplerde..çok kişi hissisdi..duygusuzdu..kalpsizdi...yani "insan"demeye bin şahit ister denir ya..aynen öyle..
özür dilerim lotusun haddi değil bu kelimeyi seslendirmek..ama dedimya en son çareydi bu kelimeyi seslendirmem..çünkü yıllarca bu konuda bir sabır gösterdiğimi düşünüyorum..
Sabrım taşınca da ister istemez işte bu kelime döküldü dudaklarımdan.."insan olmak"..hem kendi adıma hem hem tüm çaresizler adına bu temaya sımsıkı sarıldım..hiç de bana yakıştırmasalarda..
oysa bu kelime hepimize yakışır..keşke bunu hatırlayabilsek her nefesimizde..her anımızda..hatta lotus kadar ad* de olsa yakışır bence herkese..
ama ne yazıkki en çok unuttuğumuz şey olmuş insanlığımız..ad* bile deseler yakışır insanlık..şunu düşünün sadece:bir garibin elini bir ad* de tutabilir..tutamazmı?..
kimse kusura kalmasın..benim anladığım insanlık bu..bence herkes hakeder insan olmayı..ve herkes eğer canı gönülden isterse bugün olmasada bir gün muhakak insan olabilir..olmalıdır..ne derlerse desinler vazgeçmeyin insanlığınızdan..
tıpkı lotus gibi yapın..bakın herşey dendi ona..belki denilenleri de haketti ama vazgeçmedi insan olmaktan..yada olmaya çalışmaktan..bakın elini uzatıyor her mahsun gönüle..ve ne derlerse desinler vazgeçmeyecek mahsun gönüllerden..adı ne olursa olsun(adi yada şerefsiz..).. O her mahsun gönülün dostu olacak..o elleri hiç bırakmayacak..bırakamazki..