Acı Çekme Tutkusu

Yalnızız, Az Konuşuruz, Kalabalığı Sevmeyiz, Bireyselciyiz, Normali Sevmeyiz, Kendimizi Farklı Görürüz. Neden? Gerçekten de Anormal miyiz?
Kullanıcı avatarı
lotus2
*SiyahAkrep*
*SiyahAkrep*
Mesajlar: 2702
Yaş: 51
Kayıt: Pzr 11 Şub, 07:13

Okunmamış mesaj gönderen lotus2 » Cmt 17 Şub, 00:37

TheGirlofSuN yazdı:acının doktoru olmalıyız. Acının içine dalmalıyız, sonra çıktığımızda ondan öğrendiklerimizi onun yapısını bilerek ordan geçmiş onu çözmüş olarak anlatmalıyız. bizim en büyük uzmanlık alanımızdır acı. acıdan kuleler inşa edip, yıkarız hepsini ellerimizle...
Bu düşüncelerine bende katılıyorum Sevgili Güneş.Acı gerçekten öğreticidir..




Kullanıcı avatarı
ogunay
*Yılan*
*Yılan*
Mesajlar: 110
Yaş: 51
Kayıt: Pzr 03 Ara, 23:36

Okunmamış mesaj gönderen ogunay » Cmt 17 Şub, 01:24

Acı ancak kendi acımız oldugunda ogreticidir...baskalarının acısını kendi gorusumuzle ne algılayabilir, nede ders alabiliriz.
tek ihtiyacımız sevgi dolu bir yurek ve gucunu sevgiden alan bir ruhtur...

Kullanıcı avatarı
lotus2
*SiyahAkrep*
*SiyahAkrep*
Mesajlar: 2702
Yaş: 51
Kayıt: Pzr 11 Şub, 07:13

Okunmamış mesaj gönderen lotus2 » Cmt 17 Şub, 06:54

ogunay yazdı:Acı ancak kendi acımız oldugunda ogreticidir...baskalarının acısını kendi gorusumuzle ne algılayabilir, nede ders alabiliriz.
Çok doğru.Ama burada şu noktada var:Bir başkasının acısını örneklendirme yapmak için kullanabiliriz.ama bubun için,karşımızdaki kişinin acısına benzer,eski ve yaşanmış deneyimlerimiz olmalıdır.ancak ozaman karşımızdakini anlayabiliriz.bunu şu ata sözüyle açıklayım:"Tok,açın halinden anlamaz."

Eğer önceden benzer bir acı yaşamışsak,ancak ozaman karşımızdaki insanın acısını anlar veya hissederiz.ve eski deneyimimizle birleştirir,daha farklı sonuçlara ulaşabiliriz.Ama bunun için önceden yaşadığımız bir deneyim gereklidir..

ve bunun getirisi şudur:daha sağlıklı düşünürüz.Ve empati yeteneği kazanırız.ve insanları anlayarak,onlara duygusal destek verebilirizki;pnları anlamaya çalışmak,en güzel duygusal destektir.ve ben bu desteğin gerektiğinde verilmesine inananlardanım..Çünkü "Acılar paylaşıldıkça azalır..".Ve bunun çok insani olduğunu düşünüyorum.illa şartmı?Kaişinin vicdanına kalmış.Ama ben karşımda acı çeken birini görünce,arkamı dönüp gidemiyorum?Derdin ne,neden ağlamaktasın diye soruyorum.Ve gerekirse onunla birlikte ağlıyorum..

Yazdıklarımla ilgili Akrep burcundan bir örnek vereyim.

Akrep burcu,insanların duygularını en iyi anlayan burçtur ve onları teselli yeteneğide çok gelişmiştir.Bununla ilgili bir burç kitabında şöyle yazıyor:

-....genede bu insanlarda sık sık görülen bir tatlılık vardır;hasta veya umutsuz insanlara müşvik bir yakınlık gösterirler..
-Her ne kadar marazi bir en hasta ve en ahlaksız insanları tanıma arzusu,uyuşturucu ve zulüm batağına saplanan gri kertenkeleyi yaratırsa da;O,yolunu tıp yaşamına doğru değiştirebilir,oradaki,ATNI TİP insanları akıl almaz şekilde iyileştirme olanağı O'nu derinden büyüleyecektir.Gerçi,sadist olduğu söylenen cerrahların birçoğu Akreptir ama,bütün dünyadaki en iyi tıp adamlarının birçoğunun Akrep olduğu da aynı derecede doğrudur.Bunlar,gerek akıl,gerekse vücut hastalıklarını iyileştirmekte,tuhaf ve akıl almaz bir bilgiyle teşhis ve tedavi etmekte gereken ilhamı Pluto'dan alırlar.Akrep,hayatın ve ölümün sırlarını bilerek,ve eğer isterse her ikisini de fethetmek yeteneğiyle doğmuştur..

Toparlıyacak olursak,elbette insan acıyı,ancak kendi yaşarsa anlayabilir.ama bunu diğerlerinin deneyimiyle daha da derinleştirip,daha da insani bir boyut kazandırabilir.

ve acıyı paylaşmak tamamen "insani"dir..Paylaşmak,insan vicdanını eğitir.insanı insan yapar,insanı güzelleştirir..İnsanı "insan"yapar..


Cevapla

“Akrep Burcu Psikolojik ve Sosyolojik Analizleri” sayfasına dön